23.03.2022
DROGA ALPEJSKA GROSSGLOCKNER
Drogę Alpejską Grossglockner nazwano tak na cześć najwyższej góry w Austrii o nazwie właśnie Großglockner, która mierzy 3 798 m n.p.m. Leży ona na granicy Karyntii i Wschodniego Tyrolu, wewnątrz Parku Narodowego Wysokich Taurów, którego powierzchnia wynosi 1856 kilometrów kwadratowych. Park obejmuje 266 gór, około 550 jezior i około 250 lodowców. Zanim jednak przejdziemy do opisu tej pięknej drogi, krótka historia jak ona w ogóle powstała.
TRUDNE POCZĄTKI W CIĘŻKICH CZASACH
W 1924 roku, kiedy tylko nieliczni posiadali samochody, przedstawiono pierwsze plany budowy drogi wzdłuż góry Großglockner. W tamtym okresie plany te wzbudzały jedynie sarkazm. Głównie dlatego, że Austria borykała się z problemami ekonomicznymi oraz społecznymi, spowodowane przez przegranie I wojny światowej. Dodatkowo Austria jako kraj skurczył się o jedną siódmą względem swojej dawnej, przedwojennej wielkości.
29 października 1929 roku, kiedy doszło do krachu na nowojorskiej giełdzie ( tzw. Czarny Wtorek), a następnie do wielkiej depresji, również w Austrii nastał kryzys ekonomiczny. Dlatego kraj potrzebował projektów do walki z nieustannie rosnącym bezrobociem.
Rząd austriacki przejrzał ponownie plany “Großglockner Hochalpenstraße” i postanowił kontynuować pierwotne plany budowy z 1924 roku. Przyjął także, że szerokość drogi będzie wynosić 6 metrów (początkowo droga miała mieć 3 metry szerokości z możliwością poszerzenia jej do 5 metrów).
Oczekiwano, że turystyka spłaci koszty budowy drogi i zapewni stały dochód z opłat drogowych. Ale nie tylko. Chodziło również o to, aby pobudzić turystykę tzw. high-end w Austrii. Dotyczy ona konsumpcji dóbr i usług wśród bardziej zamożnego społeczeństwa. Samochody w tamtych czasach były luksusem, na który mogli sobie pozwolić tylko bogaci obywatele.
W 1930 roku 30 sierpnia o godzinie 09:30 zdetonowano pierwszy ładunek wybuchowy pod przyszłą wysokogórską drogę Grossglockner. Szosa ta, zawdzięcza swoje powstanie inżynierowi drogowemu Franzowi Wallackowi i Franzowi Rehrlowi, gubernatorowi Salzburga. Oni też jako pierwsi przejechali żwirową drogą już w 1934 roku, kiedy nie była jeszcze ukończona. Dzięki blisko 4000 robotników 3 sierpnia 1935 roku ukończono budowę drogi i tego dnia została oficjalnie otwarta.
Wraz z poprawą sytuacji gospodarczej w Austrii i Niemczech po II wojnie światowej, na drogach pojawiało się coraz więcej samochodów. W tamtym czasie drogę tą jeszcze bardziej zmodernizowano i rozbudowano. Powiększono parkingi oraz dobudowano nowe, które miały pomieścić 4000 samochodów (wcześniej było to 800 aut), a także poszerzono drogę z 6 metrów na 7,5 metra. Podniesiono także maksymalną prędkość dopuszczalną na drodze z 40 km/h do 70 km/h. Z czasem również wybudowano nowe obiekty gastronomiczne i noclegowe.
Poniżej zamieszczam filmik, który znajduje się YT pokazujący jak wyglądała praca przy drodze Grossglockner w latach 1930-1935.
DROGA ALPEJSKA GROSSGLOCKNER W LICZBACH
- Długość drogi: 48 km
- Ilość zakrętów: 36
- Najwyższe wzniesienie: 2 504 m
- Maksymalne nachylenie: 12%
PRZEWODNIK
Przygotowując się na przejazd wysokogórską drogą Grossglockner, warto mieć na uwadze kilka rzeczy. Po pierwsze trasa ta jest zamykana podczas zimy i jest ona przejezdna dla turystów od początku maja do początku listopada (chociaż czas kiedy trasa zostaje otwarta oraz zamknięta jest uzależniony od warunków pogodowych i może ulec zmianie, dlatego warto sprawdzać daty otwarcia drogi na oficjalnej stronie, którą znajdziesz tutaj).
Trasa ta jest płatna, a ceny kształtują się następująco (2022 rok).
– 38 EUR dla samochodów osobowych
– 28 EUR dla motocykli
Punkt poboru opłat znajduje się w pobliżu Wildpark Ferleiten (od północy), a drugi w pobliżu Heiligenblut, (od południa).
Opłatę można uiścić gotówką lub kartą płatniczą.
Należy mieć także na uwadze godziny otwarcia drogi Grossglockner, a są one następujące.
Od początku maja do 31 maja godz. 6.00-20.00
od 1 czerwca do 31 sierpnia godz. 5.30 – 21.00
od 1 września do początku listopada godz. 6.00 – 19.30
Ostatni możliwy wjazd jest 45 minut przed zamknięciem drogi.
Aktualny cennik oraz godziny otwarcia znajdziesz tutaj na oficjalnej stronie.
Warto pamiętać, że pogoda w Alpach może się zmieniać w krótkim czasie. Wiosną i późną jesienią można doświadczyć sporadycznych, krótkich opadów śniegu. Dlatego warto pomyśleć o zabraniu ciepłej odzieży na wycieczkę i solidnego pełnego obuwia. Dla chętnych, którzy chcieliby spędzić parę dni w tym pięknym miejscu, nie będzie problemu ze znalezieniem noclegu w górskich hotelach czy domkach (oczywiście po wcześniejszej rezerwacji).
Ta popularna droga we wschodnich Alpach może być zatłoczona przez turystów w słoneczne letnie dni. Dlatego o wiele lepszym pomysłem jest wybrać się poza sezonem, (między majem a czerwcem, lub między październikiem a listopadem). Dobrze jest unikać także weekendów i dni świątecznych, ponieważ droga jest popularna również wśród mieszkańców. Inną alternatywą jest zatrzymanie się na noc w jednym z hoteli lub chatek położonych na przełęczy niedaleko szosy. Następnie, dla maksymalnej przyjemności z jazdy, wcześnie wstać i wyjechać na przełęcz o 6 lub 7 rano, tak by inni kierowcy nas nie rozpraszali, a my byśmy mogli delektować się pięknymi widokami.
GDZIE WARTO SIĘ ZATRZYMAĆ
Wzdłuż szosy znajduje się wiele miejsc, gdzie można się zatrzymać, zrobić zdjęcie i nacieszyć się pięknymi widokami. Są to m.in.:
Edelweißspitze (2.572 m) – mały objazd od głównej drogi z niesamowitą panoramą 360 stopni na ponad 30 trzytysięczników.
Szlak wędrowny Gamsgrubenweg – łatwy szlak pieszy z niezwykłymi alpejskimi widokami, prowadzący z Kaiser-Franz-Josefs-Höhe wzdłuż lodowca Pasterze, do Wasserfallwinkel. Można oczywiście pójść dalej i dojść do schroniska Oberwalderhütte, lecz szlak staje się trudniejszy po przekroczeniu Wasserfallwinkel i nie zaleca się podążać tą trasą osobom bez odpowiedniego przygotowania.
Centrum Turystyczne Kaiser-Franz-Josefs-Höhe (2.369 m) – nosi nazwę po cesarzu Habsburgów Franzu-Josefie, który podobno wędrował tędy w 1856 roku. Można tu znaleźć ciekawostki o lodowcach, wystawa Glockner i salę panoramiczną Glockner. Stąd rozciąga się widok na najdłuższy lodowiec Alp Wschodnich – “Pasterze”, który ma około 9 kilometrów długości. Centrum dla odwiedzających czynne jest codziennie od 10.00 do 17.00, od połowy maja do początku października (aktualne godziny otwarcia znajdziesz tutaj na oficjalnej stronie).
CIEKAWOSTKI
- Droga alpejska Grossglockner odwiedzana jest przez ponad milion turystów rocznie, co czyni ją najczęściej odwiedzaną atrakcją turystyczną w Austrii, zaraz po Pałacu Schönbrunn.
- Obserwatorium w centrum turystycznym Kaiser-Franz-Josefs-Höhe powstało dzięki wsparciu rodziny Swarovskich. Do budowy wykorzystano drewno i szkło, a swoim wyglądem nawiązuje do górskiego kryształu.
- Franz Rehrl był pierwszym kierowcą, który 22 września 1934 r. przejechał samochodem po drodze wysokogórskiej Grossglockner, (która jeszcze nie była ukończona) w przebudowanym samochodzie Steyr 100.
PODSUMOWANIE
Droga Alpejska Grossglockner jest jedną z najpiękniejszych dróg wysokogórskich, nie tylko w Austrii, ale i Europie. Cieszy się ona ogromną popularnością i co roku jest ona odwiedzana przez ponad milion turystów. Mimo trudności, jakie napotykano podczas budowy w postaci wielkiego kryzysu po I wojnie światowej oraz kryzysu ekonomicznego w 1929 roku udało się ją stworzyć. Dzięki temu każdego roku tysiące kierowców może przejechać się z uśmiechem na ustach po serpentynach Parku Narodowego Wysokich Taurów i podziwiać piękno alpejskich gór.
Viktor Hanacek, źródło picjumbo.
Christoph Pöpperl, źródło pixabay (zdjęcie edytowane).
Viktor Hanacek, źródło picjumbo.
Pasterze Glacier, Dimitry Anikin, źródło pixabay (zdjęcie edytowane).
Viktor Hanacek, źródło picjumbo.
Viktor Hanacek, źródło picjumbo.
POLEĆ ARTYKUŁ
ODWIEDŹ TAKŻE
SKALNE MIASTO W CZECHACH
GERLACH
